Trakcija ili istezanje, se nekada uglavnom koristilo u lečenju preloma i iščašenja ili deformiteta u području kičme. Nju koriste i spec. ortopedi u svom radu, recimo kod traumatskog iščašenja zgloba kuka, kao kontinuirano istezanje, koriste je zatim kod preloma recimo butne kosti sa dislokacijom, kada se istezanjem polomljenih fragmenata kostiju – istezanjem odnosno trakcijom, ti fragmenti vraćaju u fiziološki položaj.
Međutim, kada pričamo o istezanju, trakciji kičme, ili spinalnoj dekompresiji, moramo znati da je bilo pokušaja još iz vremena Hipokrata, da se korišćenjem različitih formi istezanja pacijent oslobodi bola u kičmi.
Od tog vremena pa do pre 25 godina u literaturi nalazimo različite vidove spinalne trakcije, međutim ta literatura je uglavnom nekompletna, kako u opisu tehnike, u smislu njenog trajanja, sile ili snage koja se pri tom istezanju koristila i upravo ova razmimoilaženja dovela su do zabune i smanjila interes za korišćenje spinalne trakcije kao vida terapije.
Tek poslednjih 25 godina poraslo je interesovanje za korišćenje trakcije, tražena su i nađena nova rešenja, konstruisani su novi, moderni aparati, tako da se “istezanje kičme” uz ostale fizikalne procedure danas koristi kao efektivni način lečenja.
Postoji više tipova spinalne trakcije, ona može biti kontinuirana ili intermitentna, dok prema položaju tela može biti horizontalna, vertikalna, a može se izvoditi i u vodi.
Trakcija može biti kontinuirana i obično se aplikuje više časova, može se raditi i ručno, doduše ređe u praksi ali u literature se pominje i autotrakcija koju pacijent izvodi na trakcijskoj klupi. Kao vid trakcije, postoji zatim i gravitaciona trakcija pri kojoj se uz korišćenje specijalnih traka pacijent dovodi u obrnutu poziciju, visi na glavi, visi izložen dejstvu gravitacije koja i predstavlja silu istezanja.
Trakcija se može izvoditi i u vodi, i to obično u toploj vodi, gde pored efekta istezanja imamo i koristan efekat toplote koja relaksira muskulaturu.
Svaka od navedenih trakcija ima svoje nedostatke tako da se danas u praksi najčešće korsti, zbog svojih prednosti intermitetntna trakcija, odnosno istezanja, izvlačenje na svakih nekoliko sekundi. Ovaj vid trakcije aplikuje se na “rastavljejućem stolu “ u položaju na leđima, pacijent se fiksira pojasevima “na čičak”, a istezanje se vrši ritmično u kratkim vremenskim intervalima od 10 do 60 sekundi, trajanja od 10 do 30 minuta. Ovaj vid trakcije je veoma pogodan, jer smenjivanjem istezanja i popuštanja u regularnim vremenskim intervalima, sprečava ishemiju, smanjenu prokrvljenost, istegnutih mekih tkiva i lakše se podnosi.
Pri istezanju vratnog dela kičme, pri intermitetentnoj trakciji, koriste se halteri za glavu koji se postavljaju ispod brade napred, i pozadi, potiljačno. Istezanje vratnog dela kičme može se izvoditi i bez kontakta sa bradom i temporomandibularnim zglobom. Naime može se koristiti podloga, držač glave u obliku slova V na koji se postavlja vrat pacijenta. Takođe, postoji mala traka koja se stavlja na pacijentovo čelo, da bi se glava držala u stabilnoj poziciji.
Indikacije – Discus hernia, degenerativna oboljenja kičme, kompresvne fracture u hroničnom stadijumu, osteo poroza, deformiteti, itd.
Kontraindikacije – pacijenti sa lokalnim i sistemskim bolestima, TU, RA, sa vaskularnim promenama